Posts

Showing posts from January, 2011

Α ρε 2011

Το 2010 λλίο πολλά ήταν μια καλή χρονιά. Εκατάφερα τζαι έκαμα το μάστερ μου. Εγνώρισα νέους αθρώπους. Έζησα λλίο μόνη μου. Εκάμαν μου πρόταση για δουλειά. Εσυμφιλιώθηκα λλίο με τον εαυτό μου τζαι σιγά σιγά τζαι με την Κύπρο. Ήρτα πίσω τζαι σιγά σιγά εχαμογελούσα, εχασκογελούσα, επερνούσα καλά, έπαιρνα τη ζωή χαλαρά τζαι έπαιρνε με τζαι τζίνη. Τζαι μετά στο παρά αντί η ζωή να με παίρνει χαλαρά, έπαιρνε με μελαγχολικά.. Ίσως να ήταν τούτη η εναλλαγή μεταξύ μιας γεμάτης μέρας τη μια τζαι μιας όφκερης την άλλη- χωρίς αυτοκίνητο τζαι σχεδόν πάντα με το να βασίζουμε στο γαλανομάτικο τζαι στο πρόγραμμα της μάμας μου για να μου δώσει το αυτοκίνητο. Στο παρά του 2011 εσυνειδητοποίησα ότι ο παπάς μου ένε άθραυστος τζαι εστοίχησε μου κάπως. Συνειδητοποιάς ότι σιγά σιγά αλλάσουν τζαι τζίνοι. Ευτυχώς ένε τίποτε σοβαρό. Ένε θέμα ζωής τζαι θανάτου. Εν απλά ένα θέμα. Τζαι μια μη ευχάριστη συνειδητοποίηση. Είμαι στάσιμη για λλίο. Περιμένω που πριν τα Χριστούγεννα ένα εξάρτημα για να διορθωθεί το αυ

Είμαι γάρος και το κέφι μου θα κάμω 2

Image
Πριν κανένα δυο μήνες που λέτε, όταν επρωτοήρτα Κύπρο είχα πάει για καφέ (+ ναργιλέ) ποτζί που εν τα κλάπ της Έγκωμης. Πίνουμε τον καφέ μας (+ ναργιλε), τζαι πιάνω το θηρίο μου (μάνα μου το επεθύμησα το)  να πάω σπίτι. Την συγκεκριμένη ώρα όμως εθυμηθήκαν πολλοί να δείξουν τα αυτοκίνητα τους στην συγκεκριμένη περιοχή μιας τζαι πιανει κόσμο. Εγώ να είμαι στο αλτ τζαι κανένας να μεν με αφήνει να περάσω (εννοείται) γι'αυτό πάω λλίο πιο μπροστά με την ελπίδα ότι όταν επροχωρούσαν λλίο τα αυτοκίνητα ήταν να με αφήσει ο επόμενος να μπω τζαι γω δεξιά. Τα παράθυρα μου ανοικτά όπως τζαι τζίνου που Hopefully θα με άφηνε να μπω. Τζαι ακούω τον να λαλεί.. 'Να σου σιέσω'. 'Να μου σιέσεις;' (όι νευριασμένα-είχα καλή διάθεση- αλλά αρκετά δυνατά ώστε να με ακούσει:p) Θωρώ τον κοιτάζει με με ύφος ''ου γαμώτο μα άκουσε με;'' ενώ νέφκω του να περάσει (αφού εν τόοοοσο σημαντικό) πέρκι με αφήσει ο επόμενος (αφου εν ΤΟΟΟΟΣΟ σημαντικο). Τελικα άφηκε με τζαι εμπήκα.

Let me be

Μ: Μάμα R: Red M: Άκουσα ότι ανοίξαν θέσεις στην Αστυνομία R: ΟΚ M: Αν σε πιάσουν εν να είσαι λοχίας R: ΟΚ M: Εν να κάμεις αίτηση; R: Όι Μ: Μα γιατί, έτσι ευκαιρίες εν πρέπει να τις χάννεις μπλα μπλα μπλα Με το που ήρτα πίσω επροσφερτήκαν 3 άτομα να με βοηθήσουν να βάλω μέσο τζαι το γεγονός ότι πάω τζαι βοηθώ τζαι τη mom στη δουλειά κάμνει σιηρότερα τα πράματα αφού έχω πόσα άτομα κάθε βδομάδα να με ρωτούν αν ήβρα δουλειά, τι μπορώ να κάμω με τα πτυχία μου (να τα κρεμάσω δίπλα δίπλα πας τον τοίχο), αν έκατσα τις κυβερνητικές (ναι που να μεν τις εκάθουμουν), αν επέρασα (ναι δυστυχώς τζαι με 72 οπόταν η επόμενη ερώτηση ένει αν έχω μέσο). Εν θέλω να μπω στη νοοτροπία της Κύπρου. Ότι πρέπει να βολεφτώ. Εν ήρτα γμτ με πτυχίο τζαι μαστερ για να καταλήξω σε μια άσχετη δουλειά. Τζαι εν θελω να μπω στην κυβέρνηση γιατί ξέρω ότι εν νάμαι τζίνο το ένα άτομο μες το γραφείο που εν να δουλέφκει τζαι για τζίνους που εν δουλέφκουν. Τζαι εν θέλω να πάω στην αστυνομία αφού έχω επιλογές ακόμα

dear Santa

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, ξέρω ότι επεράσαν οι γιορτές αλλά μιας τζαι εν υπάρχεις anw νομίζω εν οκ να σου γράψω έστω τζαι λίο καθυστερημένα ένε; Το λοιπόν άκου τι θέλω. Θέλω να γίνει καλά η Μαρία τζαι κάθε Μαρία που έσιει ανάγκη υγεία, ποιότητα ζωής, λίη χαρα τζαι χαμόγελο (αν τζαι στην τελική εν τούτα τα άτομα που χαμογελούν παραπάνω ένε;) Επίσης να γίνει καλά η μάμμα της Π. Δώστης λίη δύναμη να παλέψει τζαι να περάσει έστω λίο χρόνο παραπάνω με τα μωρά της. Τζαι θέλω να κάμεις τζίνους ούλλους που πάντα παραπονιούνται για τα λεφτά, τη δουλειά, τις υποχρεώσεις τους να καταλάβουν ότι ένε τούτα τα σημαντικά τζαι ότι όσα υλικά αγαθά τζαι αν έσιεις τζίνο που έσιει σημασία εν η ΑΓΑΠΗ τζαι το χαμόγελο. Πλης δώσε αγάπη στον κόσμο. Ούλλοι χρειαζούμαστε το. Κάποιοι παραπάνω που άλλους. Τζαι κάτι τελευταίο. Προστάτεψε την οικογένεια μου τζαι όσους αγαπώ που τούτα ούλλα. Καρκίνους, αρρώστιες, βάσανα. Εν θέλω να πάθει κανένας τίποτε. Μόνο με την ιδέα τρομοκρατούμαι. Αν μπορώ να κάμω κάτι