22:37

Out of reach

Posted by red | Κατηγορίες:

Νομίζω ότι όλοι at one point or another αποφασίσαμε ότι προοριζόμαστε για κάτι μεγάλο. Όι απαραίτητα πιστέφκοντας ότι ούλλι οι υπόλοιποι εν άχρηστοι ή πιο ηλίθιοι που εμας, αλλά ότι σε κάποια φάση στη ζωή μας θα ερχόταν αυτή η μεγάλη ευκαιρία. Τζίνη που ήταν να μας αλλάξει τη ζωή, να κάμει τη μεγάλη διαφορά τζαι να καθορίσει όλη την υπόλοιπη εξέλιξη μας.

Για κάποιους τούτη η ευκαιρία εν στο μεγάλο έρωτα, με προορισμό την τέλεια οικογενειακή ευτυχία, την επιβεβαίωση ότι είσαι γεννημένη για να γίνεις η τέλεια μάνα ή παπάς.

Για καποιους άλλους εν επαγγελματικό το ζήτημα. (Νομίζω ότι ένα 99% στην Κύπρο αναγνωρίζουν πόσο σημαντική είναι η οικογένεια τζαι εν θα ηθέλαν να ανεβούν επαγγελματικά χωρίς ναν οκ με τους δικούς τους αθρώπους, αλλά τούτο μπορεί να σημαίνει τζαι την οικογένεια που έσιεις ήδη τζαι όι απαραίτητα τζίνη που εν να αποκτήσεις. After all, εν θέλουν ούλλοι οι αθρωποι να παντρεφτούν τζαι εν δικαίωμα τους τούτο). Σπουδάζεις λοιπόν τζαι έσιεις την εντύπωση ότι κατα τη διάρκεια των σπουδών σου ή μετά άμα έσιεις μια δουλειά εν να έρτει κάποιος να ανακαλύψει την απίστευτη κλίση σου σε τζείνο το πράμα, ότι είσαι ο καλύτερος τζαι ακόμα τζαι αν είσαι χάλια στα μαθήματα, ότι μέσα σου υπάρχει μια ιδιοφυία την οποία απλά εν ανακάλυψε κανένας.


So what happens to that? Ή βάλλεις στόχους τζαι καταφέρνεις να καταξιωθείς ή παρετάς. Κανένα που τα δυό ένε ούτε απαραίτητα καλό ούτε απαραίτητα κακό, φτάνει να μπορείς να είσαι καλά με τον εαυτό σου στην τελική τζαι να είσαι ευτυχισμένος. Η διαφορά μεταξύ του ενός τζαι του άλλου εν μερικές φορές θέμα τύχης τζαι τις παραπάνω φορές θέμα πείσματος.

Άκουσα το μια δυο φορές τούτο το πράμα τζαι καπου έπεσα πάνω του τζαι τούτες τις μέρες. Ότι αν βάλεις ρεαλιστικούς στόχους στη ζωή σου στερεις του εαυτού σου. Γιατί αν έβαλες σαν στόχο το αδύνατο, μπορεί να μεν έφτανες το αδύνατο αλλά σίουρα ήταν να ξεπεράσεις τον ρεαλιστικό στόχο.

Μερικές φορές τουτες οι φιλοσοφίες are easier said than done. Εν που τούτα που σκέφτεσαι τζαι λαλείς ότι ήρτε ο τζαιρός να βάλεις πιο ψηλούς στόχους.. τζαι μετά ξιχάνεις, η ερωτέφκεσαι, ή αποφασίζεις ότι απλά είσαι happy όπως είσαι..


No regrets here. Just thoughts. Επειδή ήρτε η ώρα να δκιαβάσω τζαι αυτόματα μπαίνω στη διαδικασία να κάμω οτιδήποτε άλλο. Άτε κανεί πάω να διαβάσω. Διάλειμμα μετά που 2 ώρες πάλε.

ψυχαναλυτές (0) Links to this post

01:17

Καλά καλά μιξ

Posted by red | Κατηγορίες:

Πρώτα τα κακά, μετά τα καλά? Καλά εν να τα κάμω μιξ όπως μου έρκουνται (επεθύμησα σουβλάκια..)

Θυμώνω με τον εαυτό μου επειδή εν μπορώ να πιεστώ να θκιαβάσω. Πάλε εν επρογραματίστηκα.. Εβαρέθηκα το τζαι ζηλεφκω τζείνους που κάμνουν πτυχείο αντί μάστερ τζαι περνούν ζωή χαρισάμενη ποδά. Που την άλλη σιέρουμαι επειδή του χρόνου οι γονιοί μου εν να μόνο γονιοί μου τζαι όι γονιοί τζαι τράπεζα μαζί.

Νιώθω περήφανη που σήμερα εκατάφερα τζαι έκαμα κόψιμο :) Έπιασα τους ούλλους σβάρνα τζαι εκούρεψα τον Ν, τον Π. τζαι την Κ., τη φράντζα της Π. τζαι τη δική μου. Της Κ. εν σγουρό το μαλλί της οπόταν εν είχα πολλύ άγχος γιατι σε σγουρό εν φαίνουνται πολλά οι ατέλειες. Πλας, εξανακούρεψα μακρύ μαλλί. Για τα κοντά των αγοριών είμουν κάπως αγχωμένη. Του Π εφκήκε λίο πιο κοντό απ'ότι ήθελε (ελαλούσε μου κόψε τζιάλλο κόψε τζιάλλο τζαι έτα ούλλα τζαμε). Πάει του παραπάνω όμως νομίζω. Του Ν. μια χαρά. Απογοητεύτηκα λίο που εν εδέχτηκε το γαλανομάτικο να τον κουρέψω πριν να φύει την Κυριακή τζαι επίε εκουρεφτηκε αλλού. Αλλά εν του τα εκάμαν πολλα καλά τζαι μπορώ να τον περιπέζω/ αστιέφκω λίο γι' αυτό συγχωρώ του το :)

Είπα το τζαι της μαμ οτι αν σε 5 χρόνια εν είμαι χάππυ με τη δουλειά που εν να έχω εν να πάω να δουλέψω μαζί της στο κομμωτήριο. Η αλήθκεια ένει ότι λατρεύκω τούτη τη δουλειά τζιας παραπονιούμε ούλλη μέρα άμα είμαι Κύπρο τζαι ξυπνώ νωρίς να πάω 12ωρο τριφτή. Αν δεν ήταν οι ώρες όπως ένει σε τούτη τη δουλειά μπορεί τζαι να μεν το σκέφτουμουν τόσο πολλά. Θωρώ τη μαμ όπως πως ένει δυαλυμένη στα 45 της. Φοούμαι όμως ότι εν να τους απογοητεύσω αν παρετηθώ που τούτα ούλλα που εσπούδαζα. Ανυπομονώ να ανοίξει το καινούριο κομμωτήριο.  Τζαι νομίζω ότι είχα λάθος που ελαλούσα ότι εν είχα ταλέντο σε τίποτε. Απλά τόσο τζαιρό εθεωρούσα το δεδομένο το ότι πιάνουν τα σιέρκα μου σε έτσι πράματα..

Εν μου αρέσκει να έχω φοβίες. Έγραψα ποστ τζαι εμείναν στα draft γιατί τάχα μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει πρόσωπα τζαι καταστάσεις. Ασπούμε πόσο τσάνς έσιει; Λυπούμαι που νιώθω ότι εν μπορώ να εμπιστεφτώ σχεδόν κανένα πιον. Νιώθω κρίμα (pathetic) γιατί το να είσαι μόνος σου, έστω σχεδόν μόνος σου εν που τα σιειρότερα πράματα που μπορούν να γίνουν πιστέφκω. Αρέσκει μου που μέσα στα μπλογκς έσιει που εν παρέες, έσιει που κάμνουν κόμεντς ο ένας του άλλου σε τέλια φιλικό επίπεδο ακόμα τζαι αν δεν τον είδαν ποτέ που κοντά. Μερικές φορές ξέρεις καλύτερα κάποιον άμα θκιαβάζεις το μπλόγκ του απ'ότι να κάθεσαι στο δίπλα γραφείο που τζείνον 20 χρόνια.   
Κάμνω follow μια ΦΑΟΥΣΑ μπλογκς, κάποια για χρόνια τζι ας μεν έβαλα ποτέ ένα κόμεντ σε κάποια. Όσο διαστροφικό τζι αν ακούεται νιωθω ότι γνωρίζω κόσμο. Όι στο χαίρω πολύ αλλά στο εσωτερικό. Άσχετο αν δεν τους αφήνω να με δουν τζίνοι. Ναι, είμαι σάικο. Μπαίνω στο google reader τζαι 4 στα 5 μπλόγκς ξέρω ποιος γράφει το πόστ διαβάζοντας την πρώτη γραμμή πριν να δω τον συγγραφέα.

Αλήθκεια εν ξέρω γιατί τα έγραψα τούτα ούλλα. Σκέφτουμαι πολλά, λαλώ λία γενικώς τζαι πρέπει να έχω πολλά καλή διάθεση να ανοιχτώ σε κάποιον. Νιώθω damaged λόγω προηγούμενων καταστάσεων τζαι τα πράματα που είδα τζαι έμαθα τον τελευταίο χρόνο στην Αγγλία με τόσους Έλληνες τζαι Κυπραίους δαμέσα απλά κάμνουν με να σκέφτουμε αν η μαλακία τζαι το κέρατο τελικά εν φυσιολογικό πράμα τζαι είμαι εγώ η συντηρητική. Θέλω να μπορέσω να εμπιστεφτώ ξανά (κάποιον άλλο εχτός που το γαλανομάτικο).

Εγόρασα ένα τέλειο βιβλίο σήμερα γεμάτο μυστικά. Αλήθκεια, ένε μεταφορικά που το λαλώ. Ονομάζεται postsecret τζαι εν αθρώποι που ούλλο τον κόσμο που στέλνουν τα μυστικά τους τζαι δημοσιέφκουνται- ανώνυμα συνήθως. Διαβάζοντας τα που τη μια καταλαβαίνεις πόσο μικρός είσαι σε τούτο τον κόσμο τζαι πόσα πράματα εμπορούσαν να διαφορετικά στη ζωή σου. Που την άλλη.. εν νιώθεις τόσο μόνος σου αφού μερικές φορές συνηδειτοποιάς ότι εβράθηκες τζαι εσύ στη θέση τζείνου που έστειλε postcard. Μερικά δείγματά πιο κάτω τζαι δαμε






























Πραγματικά εν που τα πιο ενδιαφέρον πράματα που εθκιάβασα. Μπορείς να διαβάσεις ότι πιο παράξενο, για σεξ, για τη ζωή, για αγάπη, μίσος, φιλία.. Τζαι εν ποστάρουνται καν ούλλα. Κάποια εν έργα τέχνης.


Τελευταίο φακτ για σήμερα;
Είχα πάντα την εντύπωση ότι άμα κάμνω καπήρα με χαμ είσιε παράξενη γευση το χαμ. Τελικά εν το ψωμί άμα μπει στη τοστιέρα τζαι μετά βάλεις βούτυρο πουπάνω!
χαχαχαχα μόνο εγώ! Τούτη η ανακάλυψη απλά επιβεβαίωσε το πόσο πολλά εν πάω καλά! But i think i'm fine with it...:)


Υ.Γ.1  Ο καναπές ένε τζιαμέ χωρίς λογο ντα; :p
Υ.Γ.2 Τα :) εν με bold επειδή μερικές φορές εν πιο σημαντικά τζαι που τα ρήματα, τζαι που τα συναισθήματα τζαι που τις κουβέντες.. Θυμήθου να χαμογελάς αύριο ντα; :)

ψυχαναλυτές (0) Links to this post

23:42

μια μέρα σαν ούλλες τις άλλες

Posted by red |

Ξύπνημα κατά το μεσημέρι
Λεωφορείο για μάθημα-γαμώτο ενόμιζα ότι είχα μάθημα 3-5 ενώ εν 4-6 που έχω τελικα. Βιβλιοθήκη για τα βιβλία του essay που πρέπει να γραφτεί ως τη Δευτέρα.
Μάθημα-βαρετό όπως πάντα.
Τέσκο
Σπίτι, φορώ φόρμες πάω γυμναστήριο για induction.
Επιστροφή στο σπίτι, βάλλω φαί στο φούρνο.


Μια μέρα όπως όλες τις άλλες. Αλλά διαφορετική.

Εχτές επίαν τέσσερις ψυχές. Ένα αγέννητο μωρό τζαι τρεις μεγάλοι. Το έγκλημα για κάποιους ήταν το ότι επήαν δουλειά. Ένα που τα πιο αυτονόητα, καθημερινά, απλά πράματα.

Σημερα εν μια διαφορετική ημέρα. Εχτές επεθάναν τέσσερα πλάσματα. Όποιος τζι'αν φταίει κανένας εν θα οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Ένας Αλέξης, ένα μωρό 15 χρονών Αφγανός περιμένουν στην άλλη πλευρά ακόμα. Αλλά ο κόσμος ξιχάννει. Επανάσταση ωσπου να βολεφτείς τζαι εσύ τζαι εγώ τζαι ούλλοι μας.  Τζαι μετά αμνησία.

Αν τζαι σπουδάζω κάτι σχετικό με πολιτικά εν είμαι κομματοποιημένη. Το θέμα ένε να βρεις ποιός εν να σε βολέψει. Το θέμα ένει να κρίνεις ποιος εν να βοηθήσει παραπάνω τη χώρα σου, ποιος έσιει τα παραπάνω καλά επιχειρήματα. Τζει τούτο λείπει. Τζει φαίνεται που την παιδεία μας που εν βασισμένη στην παπαγαλία, που τους πολιτικούς μας που εν αχάπαροι, που τον κόσμο που βολέφκεται.

Σήμερα η μέρα μου ήταν όπως ούλλες τις άλλες. Επία μάθημα, γυμναστήριο τζαι τωρά εν να πάω να φάω. Στο δωματιούι μου, στην Αγγλία, με την μάμα μου ναν ένα τηλεφώνημα μακριά τζαι το γαλανομάτικο ένα εισητήριο περίπου 20 λίρες μακριά. Με τον αρφό μου μισή ώρα με το τρένο. Με ούλλη την πελλή, παρανοική, Κυπριακή τεράστια οικογένεια καλά. Με την γιαγιάκα μου τζαι τον παππού μου καλά να μας λατρεύουν ούλλους με τον δικό τους τρόπο.

Έσιει άλλους που πόψε εν να κλαιν τζείνους που εχάσαν. Έσιει που ζουν σε μια χώρα ανήμποροι να κάμουν κάτι για να έχουν μια καλύτερη ζωή. Έσιει δολοφόνους που εν ελεύθεροι.
Εν να περάσει λίες μέρες όπως τζαι κανένας εν θα τα θυμάται τούτα. Εν να φκάλει καμιά άλλη πορνό ή εν να βάψει καμιά τα μαλλιά της ξανθά τζαι κανένας εν θα θυμάται τα εχτεσινά.

Τζαι ο Αλέξης, ο 15χρονος μιτσής τζαι οι τέσσερις ψυχές που εχαθήκαν εχτές εν να περιμένουν ακόμα τον έλληνα να ξυπνήσει.

Κρίμα

ψυχαναλυτές (0) Links to this post

Subscribe to: Posts (Atom)
Subscribe