Α ρε 2011
Το 2010 λλίο πολλά ήταν μια καλή χρονιά. Εκατάφερα τζαι έκαμα το μάστερ μου. Εγνώρισα νέους αθρώπους. Έζησα λλίο μόνη μου. Εκάμαν μου πρόταση για δουλειά. Εσυμφιλιώθηκα λλίο με τον εαυτό μου τζαι σιγά σιγά τζαι με την Κύπρο. Ήρτα πίσω τζαι σιγά σιγά εχαμογελούσα, εχασκογελούσα, επερνούσα καλά, έπαιρνα τη ζωή χαλαρά τζαι έπαιρνε με τζαι τζίνη. Τζαι μετά στο παρά αντί η ζωή να με παίρνει χαλαρά, έπαιρνε με μελαγχολικά.. Ίσως να ήταν τούτη η εναλλαγή μεταξύ μιας γεμάτης μέρας τη μια τζαι μιας όφκερης την άλλη- χωρίς αυτοκίνητο τζαι σχεδόν πάντα με το να βασίζουμε στο γαλανομάτικο τζαι στο πρόγραμμα της μάμας μου για να μου δώσει το αυτοκίνητο. Στο παρά του 2011 εσυνειδητοποίησα ότι ο παπάς μου ένε άθραυστος τζαι εστοίχησε μου κάπως. Συνειδητοποιάς ότι σιγά σιγά αλλάσουν τζαι τζίνοι. Ευτυχώς ένε τίποτε σοβαρό. Ένε θέμα ζωής τζαι θανάτου. Εν απλά ένα θέμα. Τζαι μια μη ευχάριστη συνειδητοποίηση. Είμαι στάσιμη για λλίο. Περιμένω που πριν τα Χριστούγεννα ένα εξάρτημα για να διορθωθεί το αυ...