Τασιηνόπιττες - 1 - Ο πιλόττος
Είμαι άρρωστη. Άρα μια μουρμούρα που τρέχουν οι μύξες της ενώ κάθεται τζαι τάχα βοηθά σε ένα πρότζεκτ. Και κρυώνω. Αυτά σε συντομία. Παρ'όλη την τάση μου όμως να μουρμουρήσω, έταξα ένα positive post στον Κ, ο οποίος μου έκαμε παρατήρηση για την μαυρίλα που επικρατεί σε τούτο το μπλογκ το τελευταίο διάστημα. Και μιας και ανέφερα ήδη την ανακάλυψη της τασιηνόπιττας, παρόλο που στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε την κατά γαλανομμάτικου εποχή, εν ενδεικτικό του τι κυκλοφορεί εκεί έξω. Είμαστε σε γνωστό τοπούδι της πρωτεύουσας πέρσι αρχές καλοκαιριού και λίο πριν να φύουμε οι δύο άλλες κοπέλες της παρέας αρχίζουν τα κοννε με κάτι τύπους. Εγώ κουρασμένη της δουλειάς (τζαι εβαρκούμουν επίσης) έπιασα το σκαμπούδι μου τζαι άρχισα να παρατηρώ τα ταβάνια τζαι να κοιτάζω δεξιά αριστερά αφού ήμασταν σε μια παρέα που εν ήξερα κανέναν. Έντερ τύπος 30ης, κοντούλης με σκεμπούδα τον οποίο μου είχαν συστήσει πιο πριν, της κατηγορίας κόζι με ηχηρό γέλιο. - Μα γιατί κάθεσαι δαμέ έτσι - Ε ντάξει...