Appropriate Reading: Τα βιβλία του τελευταίου μήνα

Χόρχε Μπουκαϊ: Ο δρόμος της συνάντησης

Βιβλίο που ανακάλυψα στο αεροδρόμιο της Ελλάδας. Μια φίλη μου εδιάβαζε ένα άλλο του συγκεκριμένου συγγραφέα έτσι μόλις το είδα έπιασα το. Τα φύλλα πορείας 1 (Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης) εν υπήρχε έτσι επήα απ'ευθείας στο δεύτερο.

Ενθουσιάστηκα. Για μέρες μετά εσύστηνα το σε φίλους και γνωστούς. Καταρχάς, εν καταπληκτικά δομημένο, χωρίς όμως να κουράζει τον αναγνώστη. Στην αρχή ξεκινά αναλύοντας αν ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ή μοναχικό ον. Παραθέτοντας στοιχεία και γι τις δύο απόψεις, εξηγεί γιατί θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και αφιερώνει το υπόλοιπο βιβλίο να αναλύει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Προετοιμάζομαι να το ξαναδιαβάσω μόλις βρω λίο χρόνο. Επίσης, μόλις ήβρα βιβλιοπωλείο μπροστά μου εγόρασα και το ''Να σου πω μια ιστορία'' που εν πολλά καλό και τα ''Φύλλα πορείας I -Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης'' τζαι είμαι κάπου μες την μέση.

Ιζαμπέλ Αλιέντε: Το σπίτι των πνευμάτων

Ακόμα ένα βιβλίο που ελάτρεψα. Πολλά περιγραφικό, πολλές λεπτομέριες, που ως το τέλος μαθαίνεις να ''εκτιμάς'' την παρουσία τους και το πόσο σημαντικές είναι. Η Κλάρα, εν η ουσιαστική πρωταγωνίστρια ακόμα και σε κεφάλαια που εν αναφέρεται τόσο. Σαν παρουσία εν συνέχεια στην ιστορία. Λατρεμένος ο γιος της ο γιατρός, συμπονετικός, ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Εν οι δύο χαρακτήρες που μου εκάμαν παραπάνω εντύπωση. Ο Εστεμπαν, άντρας της Κλάρας χρησιμέυει μόνο και μόνο για να δείχνει πόσο αλλάσει ο άθρωπος άμα πονήσει, τζαι μετά άμα αποκτήσει λεφτά τζαι εξουσία. Ο ''τσαρλατάνος'' γιος εν απλά αμελητέος, αδιάφορος εώς και αντιπαθής αφού απλά υπάρχει χωρίς να επηρεάζει ιδιαίτερα την πλοκή. Η κόρη της Κλάρας εν ωραία σαν φυσιογνωμία. Δείχνει ότι οι μεγάλοι έρωτες εν πάντα τζαμε σαν (ανάγκη; παρουσία; ιδέα; ) και ίσως ποτέ δεν πεθαίνουν, και ίσως πάνε στον παράδεισο. Αλλά τούτο εν σημαίνει ότι εν φθείρουνται.

Γενικά, ένα πολλά ενδιαφέρον γενεολογικό δέντρο.

Λένα Μαντά: Το τελευταίο Τσιγάρο

Βιβλίο των διακοπών (διήμερων, στην Πάφο)

Τίποτε ενδιαφέρον, κάτι χαλαρό για να περάσει η μέρα. Κυριολεκτικά, σε μια μέρα εδιάβασα το. Αρχίζοντας το τραβά σε να το τελειώσεις. Ένε ότι περιμένεις κάτι άλλο αλλά οι απανωτές συμπτώσεις, οι απο μηχανής Θεοί, η θεία δίκη σε μεγάλο βαθμό τζαι ούλλα μαζεμένα; Σε κάποια φάση νιώθεις ότι πέφτει το IQ σου. Τζαι απλά προσπερνάς.

Το μόνο καλό; Ότι τζίζει λλίο το θέμα ανορεξίας τζαι βουλιμίας. Τζαι ίσως η μέση αναγνώστρια έτσι να διακρίνει πιο εύκολα τα σημάδια αν μη κακό τύχει σε κοντινό πρόσωπο. Ένα πολλά απίθανο σενάριο but you never know.

Χρύσα Δημουλίδου: Το σταυροδρόμι των ψυχών

Κάτι σαν το πιο πάνω. Με λιότερες συμπτώσεις και με πιο παράξενη πλοκή. Ένας έρωτας τόσο δυνατός που αγγίζει τα μεταφυσικά φαινόμενα; Η αγάπη μπορεί να νικήσει τα πάντα; Τον χρόνο, τις εποχές, τις χώρες; Μια αγάπη που εν τόσο δυνατή που μεταφέρεται στις επόμενες ζωές;

Εν μου άρεσε ιδιαίτερα το τέλος.

Τζαι ότι έπεσα πάνω σε τούτο το βιβλίο λίες μέρες μετά που εχωρίσαμε με το γαλανομάτικο;

Με το που το έκλεισα άρχισα να διαβάζω κάτι πιο κατάλληλο.

Μαίρη Ρόατς: Stiff - Οι περιπέτειες των ανθρώπινων πτωμάτων

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

''Για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια, τα ανθρώπινα πτώµατα, µερικά εκούσια, µερικά ακούσια, µετέχουν στα πιο τολµηρά άλµατα και στα πιο αλλόκοτα εγχειρήµατα της επιστήµης. Συνέβαλαν στις δοκιµές της πρώτης γκιλοτίνας, δίνοντας απάντηση στο ερώτηµα: "Έχει το καρατοµηµένο κεφάλι επίγνωση της κατάστασής του, έστω και στιγµιαία;". Βοήθησαν στην εκτίµηση της αποτελεσµατικότητας των νέων στρατιωτικών όπλων το 1904, χρησιµοποιούµενα ως στόχοι µπροστά στις κάνες των ερευνητών, ταξίδεψαν µε το διαστηµικό λεωφορείο, σταυρώθηκαν σ΄ένα παρισινό εργαστήριο για να ελεγχθεί η αυθεντικότητα της Ιεράς Σινδόνης και συνέβαλαν στην επίλυση του µυστηρίου της Πτήσης 800 της TWA, που ανατινάχθηκε στον αέρα, στα ανοικτά των ανατολικών ακτών των ΗΠΑ στις 17 Ιουλίου 1996. Σε όλες τις πρoόδους της χειρουργικής, από τη µεταµόσχευση καρδιάς έως την αλλαγή φύλου, τα πτώµατα ήταν παρόντα, δίπλα στους γιατρούς, γράφοντας ιστορία µε το δικό τους, ήσυχο, ξεχωριστό τρόπο.
Σ αυτό το συναρπαστικό ταξίδι, η Mary Roach, ψυχολόγος και δηµοσιογράφος στα µεγαλύτερα περιοδικά των ΗΠΑ και συντάκτης του επιστηµονικού περιοδικού Discover, µάς αφηγείται τους άθλους των πτωµάτων ανά τους αιώνες.
Το "Stiff" παρουσιάζει µε το αµίµητο χιουµοριστικό ύφος τής "πιο διασκεδαστικής επιστηµονικής συγγραφέως των ΗΠΑ" τις εκπληκτικές ιστορίες που διηγούνται τα σώµατά µας όταν δεν είµαστε πια µαζί τους.''

Έσιει χιούμορ. Τζαι εν μιλά για έρωτες. Τζαι εν ενδιαφέρον. Τζαι εν μιλά για έρωτες που μετεψυχώνονται (γκοντ ντεμ ιτ σήριουσλί;;)

Ως τωρά εν ωραίο. Στα αρνητικά ότι το όνομα της συγγραφέως σημαίνει κατσαρίδα (γιαξ)

Εν να σας πω

I dont hate everything about you. Αλλά εν ωραίο το τραγούδι.