Επίκαιρα και μη

Εγίναν πολλα που εν ξέρω πόθθεν να αρχίσω.  Τζαι τωρά, Κυριακήν ημέρα αποφάσισα να τα πω ούλλα μαζι. Ότι θυμηθώ δηλαδή

Επία στην παράσταση που έκαμε ο Ραδιομαραθώνιος, αρχές του Οκτώβρη. Εσυγκινήθηκα. Εν ξέρω αν είδε κανένας τα στιγμαιότυπα που εδείξαν στο ΡΙΚ. Σε μια φάση μια μιτσιά κωφάλαλη έκαμε στη νοηματική ένα τραγούδι που το ΄Παιδιά ενός κατώτερου Θεού΄. Μεν το πείτε πάρακατω αλλά.. εδάκρυσα. Το συναίσθημα που έμπαινε σε κείνο το τραγούδι που τζείνο το μωρό, ενώ εν είσιε ακούσει ποτέ τη μελωδία.. ήταν απλά κάτι μαγευτικό. Έψαξα τζαι για λινκ αλλά δυστυχώς εν ήβρα τίποτε.

Επία τζαι στην παράσταση του Σεφερλή. Ο άθρωπος πρέπει να εκατάλαβε ότι για να  κόψει λίρα πρέπει νάρτει ποδά. Ντάξει εν λαλώ ήταν καλή η παράσταση αλλα είσιε φάσεις που ήταν πολλά παρατραβημένες. Τζαι εν κρίμα γιατί γενικά ήταν τζαι μεγάλης διάρκειας η παράσταση τζαι αν έκοφκε λίες πελλάρες ήταν να την απολαύσει τζαι ο κόσμος παραπάνω τζαι να ετέλειωνε τζαι σε μια πιο φυσιολογική ώρα.

Επία ΤΖΑΙ στην παράσταση του Ψάλτη. Η οποία ήταν κομμένη ραμμένη στα χάλια της Ελλάδας. Αρκετά καυστική με καλές φάσεις που επροσφέραν γέλιο (τζαι άμα πάεις με το σόι-σειρήνα) ακόμα παραπάνω.  

Κατά τα άλλα η ανεργία συνεχίζεται. Όι πως εν βολέφκουμαι, λίο ποτζεί λίο ποδά κάτι γίνεται αλλά κάτι σταθερό ακόμα δεν. Ευτυχώς που υπάρχει τζαι η δουλειά στην μαμ, έστω μόνο Σάββατα να μεν νιώθω τέλια άχρηστη. Εκάμαμε τζαι εγκαίνια-αγιασμό του καινούριου χώρου, με catering βεβαίως βεβαίως, ένα μπουφέ 3 μέτρα τζαι ένα παιδί να σερβίρει καφέ και άλλα ποτά. Όι ότι τζιότι!!

Τελευταίο τζαι πίο πρόσφατο... (wait for it..) ..ετούμπαρα. Ναι κυρίες και κύριοι όσοι επεράσετε η ώρα 11:30 την Τρίτη τη νύκτα που τα φώτα που εν τα σφηνάκια εν τα χάλια μου που εθωρούσετε.. Το δικό μου ήταν το μπλε Σουζούκι, το οποίο εν πίττα μπροστά. R.I.P. Suzuki. Εν τη θωρώ να τη φκάλει καθαρό. Ευτυχώς όμως που τη ζημιά επάθαν την τα αυτοκίνητα τζαι όι εμείς, εγώ τζαι οι κορούα που ήταν στο άλλο αυτοκίνητο. Τζαι εσύ αναγνώστη που είπες κάτι για το οδήγημα τζαι τις γεναίτζες σε παρακαλώ να μεν μιλάς. Ευτυχώς εν καθαρό ότι ένε εγώ που έφταια οπόταν εγώ απλά περιμενω για το θηρίο μου πίσω (ή την αποζημίωση τζαι ένα αναμνηστικό καθρεφτάκι -gulp-).

Τζαι για όσους πιστέφκουν στο ότι όταν έχεις μια near-death experience θωρείς τη ζωή σου να περνα που τα μάθκια σου.. εν μαλακίες τούτα. Απλά θωρείς το αυτοκίνητο να έρκεται καταπάνω σου σάννα τζε είσαι σε slow motion. Τζαι εν προλαβαίνεις να σκεφτείς: 'Dear Universe, πε του παπά μου της μάμας μου, του αρφού μου , του γαλανομάτικου τζαι της πελλής οικογένεις μου ότι τους αγαπώ'. Το μόνο που προλαβαίνεις να σκεφτείς εν 'Ου γαμώτο'!!