ta psixopafta m vs everyday shit

Εν εκατάλαβα πολλά γιορτές φέτος. Ένε ότι εν επέρασα ωραία. Ήταν ωραία. Ήταν οικογενειακά. Απλά εν ήταν xmas-y. Έπιασα όμως 2 πολλά ωραία δώρα που εν να μου μείνουν και όι για την αξία τους αλλά για τη σκέψη :) Ένας που τους μεγαλύτερους μου φόβους μετά τον χωρισμό ήταν ότι ήταν να μείνω χωρίς άτομα δίπλα μου, αφού λίο πολλά μετά που 7 χρόνια τα παραπάνω άτομα εν κοινά. Η συνειδητοποίηση ότι είχα άδικο χαροποιεί με :) Μερικές φορές τζίνο που χρειάζεται το πλάσμα εν ένας παρατεταμένος καφές με έναν φίλο. Που τζίνους που βλέπεις άμα εν Κύπρο, που μιλάτε μια φορά τον μήνα τζαι εν σάννα τζαι εμιλήσετε εχτές. Ο συγκεκριμένος φίλος ξέρει με τζαι ξέρω τον που τον τζαιρό του λυκείου. Βάλε πάνω κάτω 10 χρόνια. Κανένας που τους 2 μας ένε ο ίδιος. Τζαι πάεις για καφέ για μια ώρα τζαι μετά ακυρώνεις τα ούλλα τζαι η μια ώρα γίνεται 5. And it's just what you need:) γιατί ο άλλος καταλαβαίνει τηνπελλάρα σου, τζαι τις ανησυχίες σου. Τζαι απλά φιλοσοφείτε τζαι αμπελοσοφείτε με αφορμή μια εργασ

Η ζωή προχωρά χωρίς εσένα. Γνωριμίες, φιλίες, δουλειά και οι συνήθεις ανησυχίες. Εν κάτι νύχτες όμως σαν τούτη. Που παντρέφκεις κάποιον που αγαπάς πολλά. Τζαι παίζει το τραγούδι τους. Τζαι βλέπεις τζίνη τη σπίθα, τζίνο το βλέμμα, τζίνη την αγάπη. Τζαι λείπει μου. Γιατί είχαμε τζαι εμείς τα πιο πάνω κάποτε. Τζαι εν τούτο το σιειρότερο. Ότι εν μόνοι μας που τα εκαταστρέψαμε ούλλα τζαι εφτάσαμε στο σημείο που εν έσιει επιστροφή. Αύριο η ζωή εν να συνεχίζεται πάλε. Αλλά μπορείς τελικά να φτάσεις σε τζίνο το υπέρτατο σημείο αγάπης ξανά; Ή οτιδήποτε καινούριο εν καταδικασμένο να μεν συγκρίνεται; Είμαστε καταδικασμένοι τελικά οι ανθρώποι; Να μεν μπορούμε να ερωτευτούμε  δεύτερη φορά μετά που έναν μεγάλο έρωτα; Πότε φέφκει τζίνο το συναίσθημα ότι είσαι με μια τρύπα κάπου μέσα σου τζαι γυρίζεις; Επειδή έσυρα μαύρη πέτρα πίσω μου μετά που όσα εγίναν. Αλλά τζίνη η τρύπα βασανίζει με. Τζαι θέλω απλά να πω ότι εν ήσουν δαμέ ποτε. Τζαι εν μπορώ ακόμα. Σκατά. 

Σε ποστ της η Mάνα προχτές εμίλησε για τις τιμές του γάλατος . Σήμερα έλαβα τούτο το mail. Εν ξέρω αν θα πετύχει τούτη τη φορά. Αλλά απ' ότι φαίνεται διαβάζουν πολλοι το μπλόγκ της μάνας. Ή μήπως εν η μάνα η ίδια που το ξεκίνησε..; Χμ... ΑΠΟ "ΔΕΥΤΕΡΑ 26/9 ΕΩΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 2/10"  ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΓΑΛΑ!   THIS IS NOT A SPAM EMAIL - ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ EMAIL « ΑΠΑΤΗ »     ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ     Δεδομένο:  έχουμε το ακριβότερο ψωμί και γάλα σε όλη την Ε.Ε. (διαβάστε σχετικά άρθρα σε όλες τις εφημερίδες)   Από 1 Οκτ. οι εταιρείες σκοπεύουν  να αυξήσουν την τιμή ακόμη περισσότερο.   Δράση:  Σταματάμε να αγοράζουμε ψωμί και γάλα για 7 ημέρες. Από Δευτέρα 26/9 έως Κυριακή 2/10   Σκοπός:  αν αναγκαστούν οι γαλακτοβιομηχανίες και οι αρτοπώλες να μην διαθέσουν ένα μεγάλο ποσοστό των προϊόντων τους για   μία ολόκληρη βδομάδα θα μειώσουν τις τιμές. Δεν θέλουμε να τους κλείσουμε. Θέλουμε να μας σέβονται ως καταναλωτές και να μην αισχροκερδούν ει

Η πελλάρα της ημέρας.. Παράλληλα, ο εγκέφαλος μου καίγεται σταδιακά ακούωντας τη συνάδελφο που τον κάτω όροφο να μιλά με τη συνάδελφο που εν στο γραφείο μαζί μου.  Για νυφικά. Τζαι λουλούδια. Τζαι για το πόσο ακριβό γούστο έσιει. Shoot me now. Please?

Χόρχε Μπουκαϊ: Ο δρόμος της συνάντησης Βιβλίο που ανακάλυψα στο αεροδρόμιο της Ελλάδας. Μια φίλη μου εδιάβαζε ένα άλλο του συγκεκριμένου συγγραφέα έτσι μόλις το είδα έπιασα το. Τα φύλλα πορείας 1 (Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης) εν υπήρχε έτσι επήα απ'ευθείας στο δεύτερο. Ενθουσιάστηκα. Για μέρες μετά εσύστηνα το σε φίλους και γνωστούς. Καταρχάς, εν καταπληκτικά δομημένο, χωρίς όμως να κουράζει τον αναγνώστη. Στην αρχή ξεκινά αναλύοντας αν ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ή μοναχικό ον. Παραθέτοντας στοιχεία και γι τις δύο απόψεις, εξηγεί γιατί θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και αφιερώνει το υπόλοιπο βιβλίο να αναλύει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Προετοιμάζομαι να το ξαναδιαβάσω μόλις βρω λίο χρόνο. Επίσης, μόλις ήβρα βιβλιοπωλείο μπροστά μου εγόρασα και το ''Να σου πω μια ιστορία'' που εν πολλά καλό και τα ''Φύλλα πορείας I -Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης'' τζαι είμαι κάπου μες την μέση. Ιζαμπέλ Αλιέντε: Το σπίτι τω

Πως αντέχεις  προχωράς χωρίς τον άλλο μετά που 7 σχεδόν χρόνια; Πότε φέφκει το σφίξιμο στο στομάχι; Πότε σταματάς να τρομάζεις όποτε χτυπά το τηλέφωνο; Γιατί ήρταν τα πράματα ως δαμέ;

που τον τζαιρό που έσιει να γράψω άλλαξε τέλια ο μπλόγκερ (wow!) τζαι έγινε χάι τεκ oh well Επια στη συναυλία των Bon Jovi. Oh yeah:) μόνο που το σκέφτουμαι κάμνω ένα χαμόγελο ως τ΄ αυτιά πάλε. Περιττό να πω ότι ήταν τέλειος ένε; Εβασανιστήκαμε λλίο λόγω θερμοκρασίας. Ήταν πάρα πολλα ζέστη και ειδικά εμείς που ήμασταν αέρα ελιώσαμε. Ήταν η μόνη φορά που εκτίμησα τους ηλίθιους που πετάσσουν νερά. Η συναυλία ήταν τρεις ώρες σχεδόν, που επεράσαν απίστευτα γλίορα. Όταν εκόφκαμε τα εισητήρα είπα της συνταξιδιώτισσας μου ότι θέλω αρένα για να νιώθω τον παλμό της συναυλίας. Εδικαιώθηκα. Έλυσα που την πυρά, εβράχνιασα που τις τσιριλλιές, απόλαυσα το πραγματικά :)) υπολόγιζα ότι μόνο με κολλούες ήταν να μπορώ να επικοινωνώ την επομένη αλλά τελικά εν εχρειαστήκαν :p Ακόμα κυκλοφορώ με τα σιέρκα ίσια πάνω τζαι τραγουδώ το living on a prayer, captain crash and the beauty queen from mars, always, blaze of glory τζαι ούλλα βασικά:) Λόγω διακοπών απλά αντί να έχω τα σιέρκα ίσια πάν

Προσποιούμαστε ότι κάποια πράματα εν έχουν σημασία. Ότι εν το σκέφτεσαι. Ότι εν έσιεις αμφιβολίες. Ότι είσαι σίουρος. Αλλά Φοούμαι. Ότι μετά που τόσα χρόνια, τόσες προσπάθειες, τόση αγάπη.. Τζαμέ που εν είχαμε δικό μας τραγούδι, τελικά εν ναν τούτο...

ok πρέπει να σας πω για την περασμένη βδομάδα που με επιάσαν που ΤΟ ΚΟΜΜΑ να μου μιλήσουν για τον προεκλογικό αγώνα στο οποίον όλοι πρέπει να συμβάλουμε (χαχαχα) ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΑ θα μιλήσουμε για τον Θεό. Τον τέλειο, έσπασε-το-καλούπι-μετά-που-σένα, τραγουδάς-τζαι-λιώνω... Σάκη Ρουβά. Αστειέφκω (Εννοείται). τον ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ! Σε Κιάμο, Βέρτη, Μακρόπουλο επίαμε. Να δω τον Μητροπάνο όμως ήταν πάντα ο καημός μου. Όταν είχα πάει Αθήνα το Σαββατοκυρίακο πριν να πάω είσιε κάμει την τελευταία του εμφάνιση. Δυστυχώς ήβραμε μόνο Πέμπτη εισητήρια αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τον χάσω τζι ας είχα δύσκολη μέρα στη δουλειά την επομένη. support: Κότσιρας τζαι Μπάσης. Το εισητήριο έργαφε ότι θα ξεκινήσουν η ώρα 11. 11 παρά 20 επίαμε τζαι τα μπαρ ήταν ούλλα γεμάτα. Εκτός ένα τραπέζι που ήταν πίσω που την κολώνα τζαι εν έβλεπες τίποτε. Επιάσαμε το τραπεζάκι τζαι εμετακινήσαμε το σε καλύτερη θέση (χεχεχε), ζητώντας βέβαια την άδεια τζίνων που εμπιχτήκαμε μεταξύ τους οι οποίοι όι μόνο εδεκτήκαν αλλά εβοη

Τί κάμνει η Μαρία; Ξέρει κανένας; Εν καλύτερα; Πολλές φορές άμα μου αρέσει το ποστ κάποιου βάλλω λινκ μες το φατσοβιβλίο. Θεωρείτε αντιγραφή τούτο; Πρέπει να ζητώ άδεια; Που επίε το μπλογκ της Praktor? Μα έκλεισε το μάνι μάνι;

Τελικά ούλλες οι μαμάδες εν οι ίδιες....:p Καλό πάσχα σε όλους:))

Είδα όνειρο ψες ότι ήμουν στο αυτοκίνητο τζαι επιέναμε κάπου με το γαλανομάτικο. Στην πορεία εσυνάξαμε τζαι κάτι φίλους/ γνωστούς του μεταξύ των οποίων τζαι ένα κωλόπεδο δωδεκάχρονο. Εγώ σε κάποια φάση που λέτε φκάλω κάτι λεφτά που τη τζέπη μου τζαι βάλλω τα στα cupholders (ποτηροβασταρκές;) του αυτοκινήτου που εν μεταξύ των θέσεων του οδηγού τζαι του συνοδηγού, τζαι κλείω το. Έρκετε το κωλόπεδο δωδεκάχρονο τζαι αννοίει το τζαι αστείεφκε ότι τάχα εμοίραζε τα 20ευρα στους άλλους που εσυνάξαμε. Άνοιζε τζαι το κουτούι το άλλο που έσιει μεταξύ των θέσεων του οδηγού τζαι συνοδηγού (που είσιε τζαι τζίνο λεφτά) τζαι το 'αστείο' εσυνεχίζετουν. Fast forward τωρά, κάποιος άλλος εν στη θέση του οδηγού τζαι εγώ κοιτάζω κάτω που τα καθίσματα για να βρω τα λεφτά μου. Βρίσκω πεταμένα χαρτονομίσματα παντού τζαι βρίσκω τζαι ξένα χαρτονομίσματα- της πόλης που επήα Erasmus. The end Τζαι τι κάμνει ο κάθε νοήμων αθκιασερός άθρωπος; Ιντερνετικός ονειροκρίτης Oh yeah! ΧΡΗΜΑΤΑ Αν δεις ότ

Εξαναθκιάβαζα μιαν ανάρτηση της neerie. Για το αν οι εμπειρίες που αποκτούμε σε τούτη τη ζωή εν καλές ή κακές τελικά. Για τα issues που αποκτούμε στην πορεία που ίσως να μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε 'ποιοτικά' στις επόμενες εμπειρίες. Ποιοτικά meaning no trust issues, no commitment issues, no .... issues γενικά, στη μέση ο καθένας βάλλει ότι θέλει. Εσυνειδητοποίησα ότι στα ντράφτς μου έχω τζαι ποστ 'I got issues'. Who doesn't? εν να μου πεις. Μα.. ακριβώς. Who doesn't? Ασπούμε με το γαλανομάτικο είμαστε μαζί ΠΟΛΥ τζαιρό. Σοβαρή σχέση εγώ εν είχα κάμει προ γαλανομάτικου. Εν έχουμε την τέλεια σχέση, επληγώσαμε ο ένας τον άλλο (δυστυχώς) τζαι όμως είμαστε δαμέ που είμαστε. Καλά. Καλή επικοινωνία. Καλή χημεία. Καλό σεξ. Εν επληγώθηκα σε σημείο of no repair όμως που άντρες. Που την άλλη, που άποψη φιλίας έπαθα την πολλές φορές. ΠΑΡΑ πολλές φορές. Τζαι απόκτησα issues. Πολλά issues. Issues να χορτάσει το μάτι σου. Στιγμές ίντρικας και προδοσίας; check Πισωπλάτ

Η συνάδελφος λείπει τζαι στο γραφείο γίνεται ψιλοπανικός.. Παραπάνω εγίνετουν την Παρασκευή αλλά πάλε.. ΔΙαβάζω όσα μπλογκ διαβάζω ανελλειπώς. Εν ο τρόπος μου να χαλαρώνω τζαι να μαθαίνω τι γίνεται έξω που τον μικρόκοσμο μου. Σκοτούρες, μαλακίες. Ακόμα τζαι στη δουλειά.. προοπτικές πολλές, ιδέες ακόμα παραπάνω. Αλλά εν τζαι η γραφειοκρατεία πολλή τζαι τούτο κάμνει μας να κόφκουμε πίσω. Νιώθω μια κούραση, μια στενοχώρια, για τούτα που δεν μπορώ να ελέγξω όσο τζαι να θέλω. Για τον παππού μου, που στεναχωρκέται τζαι εν μπορώ να βοηθήσω. Για μια διαμάχη που γίνεται σπίτι, που εν να μπορούσε να αποφευχθεί. Για μαλακίες. Το αστείο ένει ότι ως την Πέμπτη ήμουν μες την ηρεμία τζαι την αγαλλίαση. Ελαλούσα τους ούλλους να μεν ασχολούνται τζαι να χαλιούνται για μαλακίες. Ακόμα πιστέφκω το αλλά επόκατσα. Σε κάποια φάση εν να τα βρώ. Θέλω να σας πω πως επέρασα στην Αθήνα το ένα Σαβ/κο τζαι στη Λεμεσό το άλλο. Για την καινούρια δραστηριότητα που εξεκίνησα τζαι ηρεμά με. Αλλά στην προσπάθ

Δυστυχώς δε μιλώ για μεταφορικά μπουζούκια αλλά για κυριολεκτικα ΠΡΟΣΟΧΗ! Ακολουθεί πολιτική δυσφήμηση! Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμτωματική! Παρακαλούνται τα παιδιά να απομακρυνθούν από τις οθόνες αφού θα ακολουθήσει πολλή χολή- τζαι θάψιμο! Άτε φύε το μωρό περιμένω.. Περιμένω.. Περιμένω! Επιτέλους Που λαλείς.. την Παρασκευή τη νύχτα επίαμε στον Μακρόπουλλο. Μεν με ρωτάς γιατί, μερικές φορές χρείαζεται λλίη παρακμή. Η βραδιά άρχισε χαλαρά, με εμάς να καθούμαστε στο τραπέζι τζαι να τρώμε τες σιταροπούλες/ καροττούθκια τζαι κουννούες του Ππαβίλιον τζαι να λαλούμε κατζίες για κοκαρισμένους (καλά τις κατζίες εγώ τις ελαλούσα).  Το εισητήριο ελαλούσε η ώρα 11 τζαι το γαλανομμάτικο, ο μόνος τυπικός Κυπραίος εκουβάλησε μας τζαμέ νωρίς νωρίς (όπως έκαμε τζαι στον Κιάμο τζαι στο Βέρτη-είπαμε λλίη παρακμή χρειάζεται- αν τζαι ήταν δικαιολογημένος τζαμέ γιατί ήμασταν στο μπαρ).  ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι επεριμέναμε ως τις 1 παρα-1 να ξεκινήσει το πρόγραμμα! ΑΛΛΑ, το π

Τα όνειρα για μένα εν πολλά σημαντικό μέρος του υποσυνείδειτου μας. Άλλες φορές θυμίζουν μου ότι όσο τζαι να αγνοείς κάποια πράματα, άμα τα σκέφτεσαι τζαι άμα τα νιώθεια βουρούν σε πουπίσω (όπως τότες που έβλεπα όνειρα με πρωταγωνιστές πρώην φίλους που είχαμε τσακωθεί). Που την άλλη, πάντα ήθελα να σιουρεφτώ ότι εν εσημέναν κάτι, γι'αυτό πάντα έπιανα την Ντ. τηλέφωνο, όπως τζαι άλλους φίλους με τους οποίους είχα να μιλήσω τζαιρό όταν τους έβλεπα όνειρο- για να σιουρεφτώ ότι ούλλα εν καλά στη ζωή τους. Το χτεσινό όνειρο όμως ετάραξε με, αποσυντόνισε με.  Ούλλη μέρα στην δουλειά εμιλούσαν μου τζαι ήμουν αλλού, έκαμνα σαρδάμ, ήμουν στον κόσμο μου. Η γιαγιά μου επανάλαβε τη συμβουλή της μάμμας, να πάω να ανάψω ένα κεράκι. Η Σ. είπε μου ότι εν θεωρεί ότι εν τυχαίο τζαι να το ψάξω λλίο παραπάνω. Ότι μπορεί να προσπαθεί να μου πει κάτι. Ότι υπό κανονικές συνθήκες εν νάταν το υποσυνείδητο μου αλλά είχα πολλά strong reactıon στο συγκεκριμένο όνειρο τζαι ίσως τούτο να σημαίνει κάτι. Ε

Εχτές είδα όνειρο τον παππού μου που την πλευρά του παπά μου. Επέθανε πριν 6-7 χρόνια... Παλιά θυμούμαι όταν ήταν μιτσιά ήταν πολλά δραστηριος. Επιένναμε κάθε Κυριακή οικογενιακά τζαι εβλέπαμεν τον. Ο κήπος του ήταν γεμάτος μαρούλια, χόρτα τζαι είσιε τζαι αμπέλι, επεριποιάτουν τα ούλλα μόνος του. Επιένναμε τζαι επέζαμε με τις ώρες μες τον κήπο, όσο οι γονιοί μου εκάθουνταν στη τσιμεντένια βεραντούα του συνοικισμού τζαι εμιλούσαν. Εβρίσκαμε βατράχους σωρό τζαι κάθε φορά εφέφκαμε φορτωμένοι με του κόσμου τα καλά. Σιγά σιγά εγέρασε τζαι σιγά σιγά ερήμωσε τζαι ο κήπος.. Τζαι μετά που ταλαιπωρίαν, επέθανε που γηρατιά... Εψές είδα τον σε ένα δωμάτιο τζαι έκλαια (γοερά όμως) τζαι αγκάλιαζα τον.. Εν ήταν ούτε ο δραστήριος όπως άμα ήμασταν μιτσιοί ούτε πριν να πεθάνει που έγινε πετσί τζαι κόκκαλο. Εκοίταζε με με τα μάθκια του τα μικρούλικα, γεμάτα ρυτίδες, άθρωπος που επέρασε φτώσια τζαι πείνα, κατοχή τζαι ταλαιπωρία. Σήμερα το πρωί σαν οδηγούσα εθυμήθηκα το όνειρο όπως οδηγούσα για να πάω

Από τη μέρα που ξεκίνησα τη δουλειά επικρατεί μια ηρεμια.. Ξυπνώ το πρωί τζαι έρκουμε δουλειά στην ώρα μου (2 βδομάδες δουλειάς χωρίς αργοπορία εν πολλές για μένα!), εν βρίσκω κίνηση, κάμνω τον καφέ μου τζαι αρχίζω.. Είμαι χαμογελαστή τζαι ευγενική με ουλλους (σε σπαστικό σημείο), πάω τα καλά με την καινούρια συνάδελφο, μιλώ για τη δουλειά μου τζαι χαμογελώ κτλ. Αρέσκει μου τούτο που κάμνω δαμέ.. Λαλείς να γίνω που τζίνους τους αθρώπους που (dare i say it) απολαμβάνουν τη δουλειά τους...; Ένα ρίγος με διαπερνά.. Παρουσιάζω όλα τα συμπτώματα μιας σχιζοφρενούς; Ή εν επειδή εν αρχή, ήμουν τόσο τζαιρό χωρίς δουλειά τζαι εν ο ενθουσιασμός..; Update 2/8/11 οκ επέρασε μου

Το Σάββατο ήταν τα γενέθλια της γιαγιάκκας μου. Αν τζαι μινήσκει πουπάνω μας είχαν γαμο με τον παππού μου τζαι εν εκατάφερα να τη δω. Είσιε αποφασίσει ότι εν θα τα εγιόρταζε φέτος αλλά υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο.. (την υπόλοιπη οικογένεια δηλαδή). Με την πρόφαση ότι ήταν να έρτουν για φαί κάτι συνεργάτες του παπά μου η μάμα μου εμαήρεψε τζαι είπε της τάχα ότι έβαλε πολλή τζαι να της στείλει πάνω. Εμαζευτήκαμε ούλλη η οικογένεια, τα 6 παιθκιά της τζαι τα 20 περίπου εγγόνια της τζαι εκάμαμε της έκπληξη, εστρώσαμε τραπέζι τζαι εφάμε, επεράσαμε λλίο family time, Ποτζίνο που ακούεις φωνές τζαι γέλια τζαι μπαίνουν ούλλοι μες την κουζίνα τζαι ανακατώνουνται, οι θείοι έξω παίζουν τάβλι, οι μιτσιοί κάτω μάππα. Έκατσα στη βεράντα, με τους άλλους να μιλούν γυρό μου, εδιούσε μου το ηλιούι , έκλεισα τα μμάθκια μου τζαι απλά.. έπνασα..:)  Είμαστε by far NOT η τέλεια οικογένεια αλλά εν τούτες οι στιγμές που με κάμνουν να σιέρουμαι που εν έζησα ποττέ σε ένα 'αποστειρωμένο' περιβάλλον. Τζ

Το 2010 λλίο πολλά ήταν μια καλή χρονιά. Εκατάφερα τζαι έκαμα το μάστερ μου. Εγνώρισα νέους αθρώπους. Έζησα λλίο μόνη μου. Εκάμαν μου πρόταση για δουλειά. Εσυμφιλιώθηκα λλίο με τον εαυτό μου τζαι σιγά σιγά τζαι με την Κύπρο. Ήρτα πίσω τζαι σιγά σιγά εχαμογελούσα, εχασκογελούσα, επερνούσα καλά, έπαιρνα τη ζωή χαλαρά τζαι έπαιρνε με τζαι τζίνη. Τζαι μετά στο παρά αντί η ζωή να με παίρνει χαλαρά, έπαιρνε με μελαγχολικά.. Ίσως να ήταν τούτη η εναλλαγή μεταξύ μιας γεμάτης μέρας τη μια τζαι μιας όφκερης την άλλη- χωρίς αυτοκίνητο τζαι σχεδόν πάντα με το να βασίζουμε στο γαλανομάτικο τζαι στο πρόγραμμα της μάμας μου για να μου δώσει το αυτοκίνητο. Στο παρά του 2011 εσυνειδητοποίησα ότι ο παπάς μου ένε άθραυστος τζαι εστοίχησε μου κάπως. Συνειδητοποιάς ότι σιγά σιγά αλλάσουν τζαι τζίνοι. Ευτυχώς ένε τίποτε σοβαρό. Ένε θέμα ζωής τζαι θανάτου. Εν απλά ένα θέμα. Τζαι μια μη ευχάριστη συνειδητοποίηση. Είμαι στάσιμη για λλίο. Περιμένω που πριν τα Χριστούγεννα ένα εξάρτημα για να διορθωθεί το αυ

Πριν κανένα δυο μήνες που λέτε, όταν επρωτοήρτα Κύπρο είχα πάει για καφέ (+ ναργιλέ) ποτζί που εν τα κλάπ της Έγκωμης. Πίνουμε τον καφέ μας (+ ναργιλε), τζαι πιάνω το θηρίο μου (μάνα μου το επεθύμησα το)  να πάω σπίτι. Την συγκεκριμένη ώρα όμως εθυμηθήκαν πολλοί να δείξουν τα αυτοκίνητα τους στην συγκεκριμένη περιοχή μιας τζαι πιανει κόσμο. Εγώ να είμαι στο αλτ τζαι κανένας να μεν με αφήνει να περάσω (εννοείται) γι'αυτό πάω λλίο πιο μπροστά με την ελπίδα ότι όταν επροχωρούσαν λλίο τα αυτοκίνητα ήταν να με αφήσει ο επόμενος να μπω τζαι γω δεξιά. Τα παράθυρα μου ανοικτά όπως τζαι τζίνου που Hopefully θα με άφηνε να μπω. Τζαι ακούω τον να λαλεί.. 'Να σου σιέσω'. 'Να μου σιέσεις;' (όι νευριασμένα-είχα καλή διάθεση- αλλά αρκετά δυνατά ώστε να με ακούσει:p) Θωρώ τον κοιτάζει με με ύφος ''ου γαμώτο μα άκουσε με;'' ενώ νέφκω του να περάσει (αφού εν τόοοοσο σημαντικό) πέρκι με αφήσει ο επόμενος (αφου εν ΤΟΟΟΟΣΟ σημαντικο). Τελικα άφηκε με τζαι εμπήκα.

Μ: Μάμα R: Red M: Άκουσα ότι ανοίξαν θέσεις στην Αστυνομία R: ΟΚ M: Αν σε πιάσουν εν να είσαι λοχίας R: ΟΚ M: Εν να κάμεις αίτηση; R: Όι Μ: Μα γιατί, έτσι ευκαιρίες εν πρέπει να τις χάννεις μπλα μπλα μπλα Με το που ήρτα πίσω επροσφερτήκαν 3 άτομα να με βοηθήσουν να βάλω μέσο τζαι το γεγονός ότι πάω τζαι βοηθώ τζαι τη mom στη δουλειά κάμνει σιηρότερα τα πράματα αφού έχω πόσα άτομα κάθε βδομάδα να με ρωτούν αν ήβρα δουλειά, τι μπορώ να κάμω με τα πτυχία μου (να τα κρεμάσω δίπλα δίπλα πας τον τοίχο), αν έκατσα τις κυβερνητικές (ναι που να μεν τις εκάθουμουν), αν επέρασα (ναι δυστυχώς τζαι με 72 οπόταν η επόμενη ερώτηση ένει αν έχω μέσο). Εν θέλω να μπω στη νοοτροπία της Κύπρου. Ότι πρέπει να βολεφτώ. Εν ήρτα γμτ με πτυχίο τζαι μαστερ για να καταλήξω σε μια άσχετη δουλειά. Τζαι εν θελω να μπω στην κυβέρνηση γιατί ξέρω ότι εν νάμαι τζίνο το ένα άτομο μες το γραφείο που εν να δουλέφκει τζαι για τζίνους που εν δουλέφκουν. Τζαι εν θέλω να πάω στην αστυνομία αφού έχω επιλογές ακόμα

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, ξέρω ότι επεράσαν οι γιορτές αλλά μιας τζαι εν υπάρχεις anw νομίζω εν οκ να σου γράψω έστω τζαι λίο καθυστερημένα ένε; Το λοιπόν άκου τι θέλω. Θέλω να γίνει καλά η Μαρία τζαι κάθε Μαρία που έσιει ανάγκη υγεία, ποιότητα ζωής, λίη χαρα τζαι χαμόγελο (αν τζαι στην τελική εν τούτα τα άτομα που χαμογελούν παραπάνω ένε;) Επίσης να γίνει καλά η μάμμα της Π. Δώστης λίη δύναμη να παλέψει τζαι να περάσει έστω λίο χρόνο παραπάνω με τα μωρά της. Τζαι θέλω να κάμεις τζίνους ούλλους που πάντα παραπονιούνται για τα λεφτά, τη δουλειά, τις υποχρεώσεις τους να καταλάβουν ότι ένε τούτα τα σημαντικά τζαι ότι όσα υλικά αγαθά τζαι αν έσιεις τζίνο που έσιει σημασία εν η ΑΓΑΠΗ τζαι το χαμόγελο. Πλης δώσε αγάπη στον κόσμο. Ούλλοι χρειαζούμαστε το. Κάποιοι παραπάνω που άλλους. Τζαι κάτι τελευταίο. Προστάτεψε την οικογένεια μου τζαι όσους αγαπώ που τούτα ούλλα. Καρκίνους, αρρώστιες, βάσανα. Εν θέλω να πάθει κανένας τίποτε. Μόνο με την ιδέα τρομοκρατούμαι. Αν μπορώ να κάμω κάτι