Somewhere in the World
Η ζωή προχωρά χωρίς εσένα. Γνωριμίες, φιλίες, δουλειά και οι συνήθεις ανησυχίες. Εν κάτι νύχτες όμως σαν τούτη. Που παντρέφκεις κάποιον που αγαπάς πολλά. Τζαι παίζει το τραγούδι τους. Τζαι βλέπεις τζίνη τη σπίθα, τζίνο το βλέμμα, τζίνη την αγάπη. Τζαι λείπει μου. Γιατί είχαμε τζαι εμείς τα πιο πάνω κάποτε. Τζαι εν τούτο το σιειρότερο. Ότι εν μόνοι μας που τα εκαταστρέψαμε ούλλα τζαι εφτάσαμε στο σημείο που εν έσιει επιστροφή. Αύριο η ζωή εν να συνεχίζεται πάλε. Αλλά μπορείς τελικά να φτάσεις σε τζίνο το υπέρτατο σημείο αγάπης ξανά; Ή οτιδήποτε καινούριο εν καταδικασμένο να μεν συγκρίνεται; Είμαστε καταδικασμένοι τελικά οι ανθρώποι; Να μεν μπορούμε να ερωτευτούμε δεύτερη φορά μετά που έναν μεγάλο έρωτα; Πότε φέφκει τζίνο το συναίσθημα ότι είσαι με μια τρύπα κάπου μέσα σου τζαι γυρίζεις; Επειδή έσυρα μαύρη πέτρα πίσω μου μετά που όσα εγίναν. Αλλά τζίνη η τρύπα βασανίζει με. Τζαι θέλω απλά να πω ότι εν ήσουν δαμέ ποτε. Τζαι εν μπορώ ακόμα. Σκατά.